آموزشی
کفش پدل یا کفش تنیس
کفش پدل یا کفش تنیس؟ تفاوت‌ها، مزایا و انتخاب درست (۱۴۰۴)
سؤال پرتکرار بازیکنان: کفش پدل یا کفش تنیس؟ پاسخ کوتاه: اگر به‌صورت جدی پدل بازی می‌کنید، کفش مخصوص پدل بهترین عملکرد و ایمنی را می‌دهد؛ اما «کفش تنیس خاک (Clay)» هم در بسیاری از زمین‌های پدل عملکرد قابل قبولی دارد. در این راهنما تفاوت‌ها، انواع زیره‌ها و نکات سایزبندی را می‌خوانید—با لینک‌های داخلی به فروشگاه پدل‌ایران برای تهیهٔ تجهیزات.
چک‌لیست سریع انتخاب
- اگر پدل را جدی بازی می‌کنی: سراغ کفش پدل با زیرهٔ مناسب زمینت برو (اُمنی/هِرینگ‌بون/هیبرید).
- اگر فعلاً کفش پدل نداری: «کفش تنیس کِلی (Clay)» معمولاً نزدیک‌ترین گزینه است.
- اولویت‌ها: پایداری جانبی، جذب ضربه، چسبندگی کنترل‌شده (نه لیز، نه گیر بیش‌ازحد)، تهویه و دوام زیره.
- برای سالن‌های کم‌شن: اغلب زیرهٔ اُمنی/هیبرید بهتر عمل می‌کند؛ برای زمین‌های روبازِ شنی، هِرینگ‌بون/Clay چسبندگی بالاتری می‌دهد.
تفاوت‌های فنی «کفش پدل» و «کفش تنیس»
- الگوی زیره: در پدل، زیره‌ها برای «چمن مصنوعی با شن» یا «کف‌های کم‌شن سالنی» بهینه می‌شوند؛ هِرینگ‌بون (زیگزاگی)، اُمنی (نقطه‌ای) و هیبرید رایج‌اند. کفش‌های تنیسِ Clay زیرهٔ زیگزاگی عمیق‌تری دارند که روی شنِ زمین پدل هم خوب عمل می‌کند.
- پایداری جانبی و محور چرخش: کفش‌های پدل معمولاً حمایت جانبی و «پیوِت بهتر» برای چرخش‌های سریع نزدیک فنس ارائه می‌دهند.
- تقویت نقاط پُراصطکاک: برخی تقویت‌های مخصوص «کشیدن پنجه روی هاردکورت» در کفش تنیس، در کفش پدل سبک‌تر/انعطاف‌پذیرتر شده تا وزن کم شود و حرکت‌های کوتاه‌برد روان‌تر شوند.
- احساس زمین و وزن: پدل به «شروع/ایست»های پی‌در‌پی نیاز دارد؛ بسیاری از مدل‌های پدل، سبک و پاسخ‌گو طراحی می‌شوند تا خستگی کمتر شود.
نتیجه: می‌توان با «کفش تنیس» هم پدل بازی کرد—به‌ویژه مدل‌های Clay—اما برای عملکرد و پیشگیری از آسیب، «کفش پدل» گزینهٔ تخصصی‌تر و ترجیحی است.
انواع زیره‌ها در کفش پدل
- هِرینگ‌بون (Clay): شیارهای زیگزاگی برای «گرفتن شن و رهاسازی»؛ چسبندگی بالا روی زمین‌های شنی.
- اُمنی (Omni): نقاط ریز و متراکم؛ احساس زمین بهتر، لغزش کنترل‌شده—اغلب محبوب برای سالن‌های کم‌شن/کف‌های کارپت.
- هیبرید (Hybrid/All-Court): ترکیبی از هِرینگ‌بون و اُمنی برای انعطاف‌پذیری روی انواع سطوح.
اگر روی چند نوع زمین بازی می‌کنی، هیبرید معمولاً انتخاب کم‌ریسک‌تری است؛ اگر عمدتاً روبازِ شنی بازی می‌کنی، هِرینگ‌بون معمولاً گریپ بهتری می‌دهد.
انتخاب بر اساس نوع زمین
روبازِ شنی (چمن مصنوعی با شن بیشتر)
به‌دنبال زیرهٔ هِرینگ‌بون/Clay برای چسبندگی و شتاب بهتر باش—امکان اسلاید کنترل‌شده حفظ شود.
سالنی/کم‌شن
اغلب، زیرهٔ اُمنی یا هیبرید به‌دلیل نقاط تماس یکنواخت و «گرفتن بدون گیر کردن» گزینهٔ مناسب‌تری است. اگر سطح خیلی نرم/چسبنده نیست، هیبرید پوشش عمومی خوبی می‌دهد.
سایزبندی، فیت و راحتی
- بین دو سایز مردد هستی؟ اغلب نیم‌سایز بزرگ‌تر برای پنجهٔ پهن/ورزش‌های جانبی بهتر جواب می‌دهد.
- عصرها پا کمی ورم دارد—اندازه‌گیری در انتهای روز برای انتخاب سایز دقیق‌تر است.
- به قطر طَبَق زیره (Drop)، نوع فوم میان‌کفی و آستر پاشنه توجه کن؛ جذب ضربه خوب + یقهٔ حمایتی، فشار روی زانو/مچ را کاهش می‌دهد.
پیشنهادهای فروشگاهی در پدل‌ایران
برای انتخاب برند موردعلاقه‌ات و هماهنگی موجودی کفش، از صفحات برند در «پدل‌ایران» بازدید کن یا با کارشناس فروش تماس بگیر:
- HEAD در پدل‌ایران
- WILSON در پدل‌ایران
- NOX در پدل‌ایران
- BABOLAT در پدل‌ایران
- فروشگاه پدل‌ایران (مشاهده همهٔ دسته‌ها)
نکتهٔ کاربردی: برای جابه‌جایی بهداشتی کفش بعد از بازی، از کیف‌هایی که «محفظهٔ جداگانهٔ کفش» دارند استفاده کن—مثل برخی ساک‌های Drop Shot یا Wilson Blade Super Tour.
پرسش‌های پرتکرار
۱) می‌توان با «کفش تنیس» پدل بازی کرد؟
بله—ویژه‌تر از همه «کفش تنیس Clay» که زیرهٔ هِرینگ‌بون دارد و روی زمین‌های پدلِ شنی، چسبندگی خوبی می‌دهد. بااین‌حال، کفش پدل برای الگوی حرکت‌ها و سطوح پدل بهینه‌تر است.
۲) زیرهٔ اُمنی، هِرینگ‌بون یا هیبرید کدام بهتر است؟
برای روبازِ شنی: هِرینگ‌بون. برای سالن/کم‌شن: اُمنی یا هیبرید. اگر روی چند سطح بازی می‌کنی، هیبرید انتخاب همه‌کاره‌تری است.
۳) کفش‌های دویدن یا کتانی‌های روزمره مناسب‌اند؟
خیر؛ پایداری جانبی، پیوِت و الگوی زیرهٔ آن‌ها برای پدل طراحی نشده و ریسک آسیب مچ/زانو بالاتر است.
۴) هر چند وقت یک‌بار کفش را عوض کنیم؟
به‌صورت تجربی، وقتی نقشۀ آج زیره صاف شد، پایداری جانبی کم شد یا کفی میانی «کوبیده» شد؛ برای بازیکنانی که ۲–۳ بار در هفته بازی می‌کنند، معمولاً هر ۶–۱۲ ماه.
